Hiril Vuin Linbry Letoria o Kivi
Soort karakter | Larp/rp |
Naam | Hiril Vuin Linbry Letoria o Kivi |
Betekenis | Hiril Vuin betekent: madame, Kivi is het dorp waar ze woont |
Soort | Elf |
Leeftijd | Onbekend |
In leven | Ja |
Nog actief? | Nog niet |
Kleding | Linbry is een hogere Elf. Ze draagt meestal een of twee rokken, in combinatie met een tuniek en al dan niet met een korset. |
Haar | Haar haar is goudblond. Meestal draagt ze het in een 'Elfenstaart.' |
Ogen | Haar ogen zijn helder blauw. |
Levensverhaal
Le nathlam hi... U bent welkom hier in Kivi. Miijn vader is een van de dorpshoofden, wat mij zo'n lange naam geeft. Ik ben de lady, aangezien ik mijn vader's status zal erven.
Mijn leven? Mmmmmm.... Moet het echt? Nou, Oké dan...
Al sinds ik ben geboren is mijn vader hoofd van het dorp. Maar hij is het niet mijn hele leven geweest. Eigenlijk pas weer sinds Esteri... Ach, laat ik bij het begin beginnen.
Mijn jeugd is nooit echt bijzonder geweest. In ieder geval de eerste paar jaar niet. Bij de 14-jarigen test bleek ik geen magie te hebben, iets wat me niet verwonderde. Mijn ouders voedden me liefdevol op. Ik heb al sinds mijn jeugd veel status als dohter van het dorpshoofd en vanwege mijn beschaafdheid. Daarom had niemand verwacht dat ik vriendinnen werd met Esteri. Zij werd als "rebels" en "gevaarlijk" gezien, maar dit kwam vooral door haar ongecontroleerde uitbarstingen.
Toen Esteri vertrok heb ik briefcontact met haar blijven onderhouden. Ze schreef over het algemeen dat het goed met haar ging en dat ze blij was les te krijgen.
In de tussentijd ging het in ons dorp niet zo goed. Mijn vader was, samen met een deel van de andere dorpshoofden, afgezet. Degenen die bleven, bleken bij een organisatie te horen die de macht in ons dorp over wilde nemen. De rest van de plekken van de dorpshoofden werden opgevuld door Elfen van deze groep. Ze verzonnen allerlei vreemde regels, zoals steeds meer beladting, haar verplicht opsteken (behalve de 'nieuwe' dorpshoofden). En wij, als familie van de rechtvaardige dorpshoofd werden extra benadeeld. Zo zou ik uitgehuwelijkt worden aan een van hun... Op hun commando. Mijn vader wilde me beschermen hiertegen maar het eindigde met dat hij gearresteerd werd. Ook werd ons huis extra in de gaten gehouden. Ik wilde vluchten, me bij Esteri voegen, maar het kon niet. Ook was ik bang dat mijn brieven onderschept werden dus ik stuurde haar nog steeds de vrolijke berichten dat alles goed ging, hoewel ik in mijn hart wist dat ik haar hard aan het voorliegen was.
Ik trok me terug. Ver weg van de kwade buitenwereld. Ik zat steeds vaker in mijn kamer, in mijn huis. Bezoek begroette ik niet meer. Eten werd uiteindelijk maar op mijn kamer gebracht omdat ik niet naar het eten toe kwam.
En toen, als door de sterren gezonden, kwam Esteri terug. Ik had het eerst niet door, maar door een brief van haar werd ik op de hoogte gesteld. Zij merkte het verschil meteen en besloot er iets aan te doen. Ik wilde haar helpen, maar nog steeds werd het huis in de gaten gehouden. Alles wat ik kon doen was via codes belangrijke informatie doorspelen die zij, met de groep Elfen die ze verzameld had, nuttig kon gebruiken.
Het afzetten van de nieuwe dorpshoofden mondde uit in een bloedbad. Ze wilden natuurlijk hun positie niet opgeven en konden alleen met wapens op andere gedachten worden gebracht. Esteri heeft iedereen waarvan ze kon vinden dat ze bij de groepering hoorde afgeslacht.
Het was vreselijk om aan te zien, maar toch ben ik blij dat het gebeurd is. Mijn vader kon uit de gevangenis worden gehaald en opnieuw worden aangesteld en Esteri haar leraar kon ook weer terugkeren. Dit betekende voor mij dat ik haar veel vaker weer kon zien.
Tot op een dag een mens zich in ons dorp bevond. Hij was op zoek naar de leraar van Esteri vanwege een vreemde ziekte, en opnieuw vertrok Esteri. Ditmaal om het medicijn te zoeken. Opnieuw hielden we elkaar op de hoogte via brieven. Zo kwam ik te weten over een mensendorp, Yulak Dar geheten, waar twee pacten elkaar het leven zuur maken. En over de vrees dat mensen die ze niet had gedood toch nog lid van de groepering blijken te zijn, en dat ze haar naar het leven staan. Toen ik dit hoorde ben ik meteen op reis gegaan, op weg naar Yulak Dar, om met haar verder te kunnen reizen. Ik weet niet of ik het op tijd ga bereiken, maar als dit wel zo is, weet ik dat de sterren met ons zijn.