Arya Viam Lighai

Soort karakter	D&D
Naam	Arya Viam Lighai
Betekenis	Lied van de Wijze Boom
Soort	Maanelf
Leeftijd	105
In leven	Ja
Nog actief?	Ja
Kleding	Arya heeft niet echt een vast outfit. Ze draagt meestal jurken, of een wapenrusting indien nodig.
Haar	Haar haar is zwart met een blauwe gloed. Ze draag het meestal los
Ogen	Haar ogen zijn helder blauw.

Naam: Arya Viam Lighai

Leeftijd: 105

Huwelijkse staat: Ongehuwd

Gezin: Twee ouders, jongere broer en een jongere zus

Persoon waar ze tegen op kijkt: De aartsdruide. Dankzij hem weet ze dat ze ook druïde wilde worden en ze heeft dankzij hem het lef gehad de droom na te jagen

Beroep/status (rechten/plichten): Druide lvl 5. Ze geneest mensen tegen voedsel. Ze heeft zichzelf verplicht iemand te helpen die gewond is als ze hem tegen komt

Interesses: Vogels spotten, kruidenleer en -zoeken. Door bossen struinen en op onderzoek uitgaan

Grootste angst: Ze is claustrofobisch en ze is bang dat ze ooit een aandoening tegen zal komen die zij niet kan genezen

Grootste geluk: Ze kan heel gelukkig worden van een mooi groen bos, of een mooi landschap in het algemeen. Ook wordt ze blij van het vrij vliegen van vogels om haar heen en ze wenst dit ooit te kunnen

Goede eigenschappen: Ze is behulpzaam en ze gelooft in de goede kant van mensen.

Slechte eigenschappen: Ze kan naïef zijn, koppig en af en toe een beetje plagerig

Grootste geheim/schaamte: Toen haar jongere zusje erg ziek was en haar hulp nodig had is ze gevlucht in plaats van haar te helpen.

Grootste gemis:

Is trots op:

Hoopt voor de toekomst: Te kunnen vliegen, net zo vrij als de vogels. Ongeneeslijke ziekten genezen en zeldzame kruiden niet meer zeldzaam maken

Grootste valkuil:

Waarden en normen: Iedereen moet geholpen worden en hier handelt ze naar.

Uiterlijke kenmerken: Zwart haar wat ze meestal los draagt en felblauwe ogen. Lichte huid en lichte blosjes. Ze is lang en slank.

Tic?: Zodra ze nerveus is gaat ze kleine vlechtjes in haar haar maken

Sleutelervaring verleden: ?

Sleutelervaring toekomst: ?

The staff can only be recharged in an unclouded sky under a full moon

After charged you get 1d4 charges back

If you expand the last charge you'll have to roll d20 and when unlucky your staff will be destroyed and you get a +1 to your armor class

Levensverhaal

Uit een boom komt een nieuwsgierige blik. Arya komt naar beneden en kijkt me aan. "Heer, kan ik u helpen?"

"Ik wil graag met je praten over je leven" zeg ik. "En ook over hoe je druïde bent geworden"

Ze zucht "Goed. Maar beloof me het niet te delen."

"Het klinkt niet logisch maar ik ben in een hoog huis opgegroeid. Ik ben de oudste van drie kinderen, maar mijn jongere broertje zou mijn vaders status overnemen, want ja... Jongens.

Ik ben heel goed opgeleid. Mijn ouders konden een leraar aan huis veroorloven en bij de Rozenstruik, wat heeft die haar werk goed gedaan. Ik heb een stuk of zes talen van haar geleerd, ethiek enzovoort. Eigenlijk zou ik zo de baan van mijn vader over kunnen nemen, maar vanwege 'traditie' moest per se mijn broertje de opvolger worden. Hij is lang niet zo begaafd als ik." fluistert ze

"Maar goed. Ik zou het sowieso nooit willen hoor. Altijd maar binnen zitten en land besturen, dat is niks voor mij. In mijn vrije tijd zat ik graag in de tuin of in het bos. Dieren te kijken, planten te bekijken enzovoort. Op een dag, op een markt kwam ik een druïde tegen, een lokale hoge druïde, als ik het me goed herinner. Hij zag zo een goede druïde in me, maar mijn ouders wilden er niks van weten. Ik zou een andere hoge Elf trouwen en verder had ik niet zo veel te zeggen. Mijn leven was al compleet voor me uitgestippeld. Het feit dat ik niet gelukkig was zei mijn ouders niet zo veel.

Ik leerde de beginselen van druïde zijn in het geheim. In mijn vrije tijd ging ik 'wandelen' in het bos, waar ik mijn meester ontmoette. Ik begon vanbinnen te bloeien, eindelijk iemand die me begreep. Mijn ouders dachten echter dat ik nu in de bloei van mijn leven kwam en wilden me uithuwelijken.

Op een dag was een ziek persoon aan onze poort komen kloppen en ik kon het niet hebben dat mijn ouders hem wegstuurden. Ik liet hem binnen via een achterpoortje en genas hem, op mijn eigen kamer. Helaas kwebbelden de meiden hun mond voorbij en mijn ouders kwamen erachter dat ik talent bezat om mensen te verplegen.

Op een nacht was mijn zusje erg ziek geworden en volgende morgen werd ik erbij gehaald. De ziekte die ze had was erg zeldzaam en ik vertelde mijn ouders dat ik kruiden voor haar ging zoeken. Ik wist echter niet wat ik zou moeten doen. Op mijn kamer haalde ik mijn kisten overhoop. Mijn deken, een kleed, mantel en alles wat ik nodig dacht te hebben nam ik mee. Mijn zus zou het niet halen, ondanks dat ik haar zou verplegen, en het zou op mij aangerekend worden.

Ik liep naar beneden, en kwam gelukkig niemand tegen. Ik liep het huis uit en ging het bos in. Ik wist dat ik iedereen ging missen. Mijn ouders probeerden me liefdevol te verzorgen maar hun verzorging paste niet bij wat ik nodig had. Dat konden zij niet weten. Mijn broertje, was altijd aardig tegen me geweest en vooral hem zou ik missen. Maar afscheid nemen kon niet, want het zou argwaan wekken. Ik stapte over de drempel en liet met het dichtslaan van de deur voorgoed achter wat iemand anders gelukkiger zou hebben gemaakt.

Ik denk nog vaak aan mijn broer en zus, en minder vaak aan mijn ouders.

Ik ging het bos in. Verder dan ik ooit geweest was en ik bereikte de grens. Ik ben me in een ander bos gaan vestigen, een plek waar niemand die ik ken me ooit zou vinden. En daar ben ik verder gegroeid in mijn werk. Gewonde reizigers waren blij met me en zo verspreidde het nieuws dat ik me hier schuilhield. In ruil voor eten genees ik en maak ik kruidenmengsels.